ابر روان کننده بتن

مهم ترین تفاوت روان کننده بتن و فوق روان کننده و ابر روان کننده 

روان کننده یا مواد کاهنده ی آب می تواند مربوط به قدرت کاهندگی یا روان کنندگی آن با توجه به میزان مصرف آن است. همچنین به دلیل خنثی بودن، زودگیر یا کندگیر بودن این مواد تقسیم بندی های ویژه ای به وجود می آید. یکی از مهم ترین ویژگی افزودنی های بتن، قدرت حفظ روانی است. تفاوت در میزان مصرف و قیمت یکی از موضوعات تعیین کننده دیگر می باشد. در بعضی اوقات قدرت انسجام و جلوگیری از جدا شدگی اجزای بتن، می تواند یک تفاوت نیز ایجاد کند. روان کننده های معمولی به ویژه ای نوع لیگنوسولفونات ها می تواند به کاهش 12 درصدی آب در بتن منجر شود. میزان مصرف این واحد بسته به میزان کاهش آب 5 تا 12 درصد بین 2 تا 8 درصد وزن سیمان می باشد همچنین میزان مواد جامد آن بین 38 تا 42 درصد مایعات می باشد.
تغییر غلظت افزودنی ها، روان کننده ها یا کاهنده آب باعث تغییر خواص و میزان مصرف بتن منجر می شود. فوق روان کننده فرم آلدئید نفتالین سولفوناته فشرده با غلظت 33 تا 37 درصدی ماده جامد با مصرف 5 تا 2 درصد وزن سیمان، کاهش 12 تا 22 درصدی آب را به همراه دارد. همچنین مصرف کمتر باعث کاهندگی آب می شود.
ابر روان کننده هایی از نوع پلی کربوکسیلات ها با میزان ماده جامد 40 تا 42 درصد و مصرف 3 تا 5 درصد وزن سیمان، کاهش آب حدود 12 تا 35 درصدی به دنبال دارد که با مصرف کمتر این مواد، قدرت کاهندگی نیز کاهش می یابد.
لیگنوسولفونات ها ذاتشان کندگیر می باشد و انواع آن با حالت خنثی یا خیلی دیرگیر داشته باشد همچنین حفظ روانی آن نیز خوب است. مواد نفتالینی چندان کندگیر نیست و انواعی از آن با حالت خنثی و دیرگیر تولید می شود اما حفظ روانی آن مناسب نیست.
مواد ملامینی معمولا زودگیر می باشد و انواعی از آن با حالت خنثی یا زودگیر ساخته می شود اما با حفظ حالت روانی متفاوت تولید می گردد. روان کننده ها معمولی خنثی نوع  A حداقل قدرت کاهندگی آب 5 درصد، کاهنده دیرگیر نوع D  با حداقل کاهندگی آب 5 درصد، کاهنده آب زودگیر نوع E با حداقل کاهندگی 5 درصدی آب، فوق کاهنده آب نوع F  با حداقل قدرت کاهندگی 12 درصدی آب، فوق کاهنده ی آب دیرگیر نوع G با کاهندگی 12 درصدی آب به همراه است. البته در این استاندارد ها فوق کاهنده آب و فوق روان کننده ی زودگیر فعلا جایگاهی ندارد.
مهم ترین تفاوت ها در قدرت روان کنندگی می باشد و در نوع روان کننده یا فوق روان کننده و ابر روان کننده ها از منظر خنثی بودن یا دیرگیری با شماره های مخصوص مطرح می شوند. در استاندارد ها نسبت آب به سیمان مخلوط بتن، ثابت می باشد و روان کنندگی آن ها بررسی می شود. ابر روان کننده ها آخرین و جدیدترین نسل روان کننده هستند که بر پایه پلی کربکسیلات بوده و برای تولید بتن های ویژه از جمله بتن خود تراکم کاربرد دارند. این نوع روان کننده ها گران هستند و معمولا برای بتن با نسبت آب به سیمان کمتر از 0/4 کاربرد دارند.